„Station to Station,“ David Bowiejev deseti studijski album, objavljen je u januaru 1976. godine. Album predstavlja prelaz između Bowijeve glam rock faze i njegovog “Berlinskog perioda”, koji će uslediti. Poznat po svom inovativnom zvuku, album je kombinacija funka, soula i proto-punka sa eksperimentalnom produkcijom.

Album otvara istoimena pesma „Station to Station,“ epska kompozicija od preko deset minuta, koja uvodi Bowijev alter ego, Thin White Dukea. Ovo alter ego nasleđuje Ziggyja Stardusta i Aladdina Sanea, ali sa mračnijim i složenijim nijansama postojanja. Pesma se kreće kroz različite muzičke pejzaže, istražujući teme identiteta i transformacije.

Pesme poput „Golden Years“ i „TVC 15“ ističu Bowijevu sposobnost da kombinuje zarazne ritmove sa smelim lirikama. „Golden Years“ je postigla veliki uspeh na top listama, dok „TVC 15“ istražuje distopijske teme, koje postaju ključne za Bowijev rad u kasnijim godinama.

„Bowie se upustio u eksperimentalne zvučne tehnike sa pjesmama kao što su „Word on a Wing“ i „Stay.“ Prva je introspektivna balada koja prikazuje Bowijev unutrašnji konflikt, dok druga, sa svojim hipnotičkim gitarskim rifovima, predstavlja savršen primer umetnikovog ležernog, ali inovativnog pristupa rocku.

U periodu snimanja ovog albuma, Bowie je prebivao u Los Anđelesu, a njegova borba sa zavisnošću od droga bila je na vrhuncu. Uprkos tome, „Station to Station“ je nastao kao remek-delo, koje mnogi fanovi i kritičari smatraju jednim od najuticajnijih albuma njegove karijere.

Album je producirao Bowie zajedno sa Harryjem Maslinom, a snimljen je u Cherokee studijima u Los Anđelesu. „Station to Station“ je označio početak saradnje sa gitaristom Carlosom Alomarom i basistom Georgeom Murrayem, koji će postati ključni saradnici u narednim projektima.

Osim komercijalnog uspeha, „Station to Station“ je dobio pohvale kritičara zbog inovativnog zvuka i dubokih liričkih tema, obezbedivši svoje mesto kao jedan od klasičnih albuma u Bowijevom opusu.